A epilepsia é un trastorno do cerebro cal as células do cerebro, que se chaman neuronas, transmiten a veces as sinais dunha forma anómala. As neuronas envías sinais a outras neuronas e músculos para producir pensamentos, sentimentos  e accións. A epilepsia altera a actividade normal das neuronas e pode causar sensacións, emocións e comportamentos estraños, espasmos musculares e perda de coñecemento.

A epilepsia é unha enfermidade neurolóxica que pode afectar a persoas de calquera idade, sexo, raza clase social ou país. Segundo as estatísticas dispoñibles calcúlase que en España unha de cada 200 persoas padecen epilepsia. É dicir, aproximadamente 200.000 españois teñen epilepsia na actualidade, e cada ano 20.000 persoas son diagnosticadas por primeira vez. No mundo, estímase que 50 millóns de persoas teñen.

O fundamental para o diagnóstico dunha crise epiléptica é a historia clínica obtida da persoa con crises, dos familiares ou das testemuñas que viron o que sucedeu, no caso de que a persoa perdese o coñecemento. As probas máis habituais que se levan a cabo nos doentes con epilepsia son o electroencefalograma e as probas de neuroimaxe.

O encefalograma consiste nuns cables que se colocan na cabeza e que rexistran as ondas cerebrais. O electroencefalograma axuda ao diagnóstico da epilepsia, pero algunhas persoas sen epilepsia poden telo alterado e en moitas persoas con epilepsia pode ser normal.

As probas de neuroimaxe son a tomografía computerizada (TAC) e a resonancia magnética. Estas probas proporcionan fotografías da estrutura cerebral.

Co tratamento axeitado, moitas persoas conseguen non ter crises ou unha porcentaxe importante poden deixar a medicación transcorridos uns anos. A base do tratamento consiste nuns medicamentos que diminúen a irritabilidade das neuronas e reducen o risco de que se produza unha crise. Ademais deben seguirse unhas pautas de vida saudables como, durmir as horas necesarias e evitar o alcohol e as drogas. Nos casos nos que non se poden controlar as crises con medicamentos plantéxanse outras posibilidades como intervir quirúrxicamente, estimulador do nervio vago ou dieta cetoxénica.

Hai 5 recomendación que non se deben esquecer:

1. Non perder a calma.
2. Que a persoa non se lesione durante a crise. Deben quitarse os obxectos perigoso do redor (esquinas de mobles, obxectos punzantes, etc). Colocar algo brando debaixo da cabeza, para evitar que se golpee contra o chan. Afrouxar a roupa ao redor do pescozo.
3. No inmobilizar a persoa durante a crise.
4. Non introducir ningún obxecto na boca o darlle auga ou alimentos durante a crise ou pouco despois.
5. Comprobar que a crise finaliza sen problemas. É importante ter en conta a duración, xa que se dura máis de 5 minutos é recomendable chamar aos servizos de emerxencias 112.

Débese esperar ao carón da persoa ata que remate a crise. A maioría das crises teñen unha duración que non se prolonga máis de 3-4 minutos. Rematada a crise, débese colocar a persoa de medio lado e inclinarlle a cabeza (posición lateral de seguridade) para que non afogue con saliva ou posibles vómitos e comprobar que volve pouco a pouco a situación normal. Deixar descansar ata que se recupere.
Información extraída de http://www.fundaciondelcerebro.es/index.php